Çoğu atletin karşılaşmalarda sakız çiğnediğine eminiz ki TV karşısında en az bir defa şahit olmuşsunuzdur.
İlk başta tehlikeli üzere görünen bu alışkanlığın, aslında sporculara büyük yararlar sağladığını öğrenince şaşıracaksınız.
Sakız çiğnediğinizde, ağzınızdaki tat ve basınç reseptörleri çabucak harekete geçer ve bu sinyalleri beyne gönderir. Beyin, bu elektriksel sinyalleri çözümlemek için daha fazla güç harcamaya başlar.
Bu da odaklanma ve dikkat düzeylerinin artmasına yardımcı olur.
İşte bu yüzden profesyonel futbolcular ve basketbolcular üzere birçok atlet, alanda sakız çiğneyerek reaksiyon müddetlerini kısaltır ve daha süratli kararlar alır.
Sakız çiğnemek yalnızca odaklanmayı artırmakla kalmaz, birebir vakitte gerilimi de azaltır. Bu hareket, beynin prefrontal korteksindeki serotonerjik nöronları harekete geçirir.
Serotonin ismi verilen “mutluluk” hormonu, rahatlamayı ve gerilimi hafifletmeyi sağlar. Bu sebeple sportmenler, büyük maçlarda gerilimle başa çıkmak ve baskı altında gerçek kararlar verebilmek için sakız çiğnerler.
Özellikle final maçları yahut şampiyonluk yarışlarında sakız çiğnemek, atletlerin tasa düzeylerini dengelemelerine yardımcı olur, böylelikle en yanlışsız pası atma ya da en düzgün hamleyi yapma yetilerini güçlendirir.
Futbolcular bir maç sırasında yaklaşık 9-11 km koşarlar. Ağır fizikî aktivite, ağızda kuruluğa ve susuzluğa neden olabilir, bilhassa de maç sırasında su molalarının hudutlu olduğu düşünülürse.
Sakız çiğnemek, ağızda daha fazla tükürük üretimini teşvik eder. Tükürük, ağızdaki kuruluğu önler ve bedenin doğal hidrasyon istikrarını sağlar.
Sporcular, susuzluklarını denetim etmek ve ağızlarının nemli kalmasını sağlamak için sık sık sakız çiğnerler. Kolay üzere görünen aksiyon, uzun müddetli fizikî performans sırasında küçük lakin tesirli bir avantaj sağlar.
